Guru kultury masowej jest Andy Warhol https://www.warhol.org/. Jego twórczość pełna jest niedopowiedzeń, absurdu, ironii, a przede wszystkim skrajnego minimalizmu. Siła Warhola, a zarazem także jego bunt tkwi w jego ostentacyjnej nieoryginalności, kopiowaniu, cytowaniu, zapożyczaniu. Jego proste i lakoniczne wypowiedzi podczas wywiadów zdają się brzmieć jak nieustanna prowokacja. „Dla Warhola sztuka to codzienność, a codzienność to sztuka.” Jednymi z najbardziej znanych obrazów ikony pop-art’u są portrety Marilyn Monroe. Obrazy Monroe były częścią namalowanej przez Warhola serii o śmierci osób, które zmarły w różny sposób. Zadziwiające jest to, że zyskały tak ogromną popularność mimo uznania przez krytyków za trywialne. Warhol wykorzystał do swojej serii obrazów jedną fotografię Marilyn, którą „odrealnił” i przetworzył w rodzaj ikony, poprzez nakładanie na tę fotografię plam ostrych, przerysowanych kolorów. Dwa obrazy Marilyn Monroe, powieszone obok siebie w Stable Gallery, zostały nazwane najbardziej poruszającymi współczesnymi obrazami, ponieważ wywoływały zaskakująco sprzeczne wrażenie. Mają identyczny format i każdy jest sitodrukiem z pięćdziesięcioma identycznymi portretami Marylin. Portret czarno biały jest najbardziej dramatyczny- w centralnym polu sitodruk jest wykonany z ogromną pieczołowitością, jednak przy brzegach czerń traci intensywność, staje się niemal szara i w ten sposób portrety zdają się przenikać do jakiegoś ulotnego miejsca. Mimo to pozostają nadal czytelne. Warholowi udało się pokazać ekspresję Marylin, jakiej nigdy nie uchwycił film. Przedstawił całe spektrum jej osobowości. ,,Moje obrazy nigdy nie wychodzą takie, jakich oczekuję, ale nigdy nie jestem zaskoczony”- powiedział buntowniczo Andy Warhol